Ασφάλεια Πτήσεων

Γεώργιος Κ. Μέριανος
Μηχα/γος Μηχανικός Αερο/φών-Πιλότος
F.A.A Επιθεωρητής Ασφάλειας Πτήσεων

Κέρκυρα Μάιος 22.2000

Προς,
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΛΕΜΙΚΗ ΑΕΡΟΠΟΡΙΑ
Διοίκηση Αεροπορικής Υποστήριξης (ΔΑΥ).
Υπ’ όψιν, Αξιότιμο κ. Π. Παπανικολάου,
Πτέραρχο.
Ελευσίνα. 192 00

Αξιότιμε κ. Πτέραρχε,

Με πάσα σεβασμό, θα ήθελα να σας απευθύνω τα θερμά συγχαρητήρια μου, για το αποτέλεσμα των προ ημερών κρίσεων στην Π.Α, πράγμα που ανέδειξε ότι η παρουσία σας στον συγκεκριμένο χώρο, είναι λίαν απαραίτητη.

Δράττομαι της ευκαιρίας, κ. Πτέραρχε, να σας καταθέσω τις απόψεις μου αναφορικά με τα εκτεταμένα πλέον αεροπορικά ατυχήματα στην Πολεμική μας Αεροπορία ως ευαισθητοποιημένος πολίτης, αλλά και ως επιθεωρητής Ασφάλειας Πτήσεων, πράγμα που γνωρίζετε μέσα από τον σεβασμό μου προς την Πολεμική Αεροπορία, με τις εργασίες μου αναφορικά με την Εναέρια Κυκλοφορία και την Ασφάλεια των Πτήσεων στον Ελλαδικό εναέριο χώρο, αλλά και από την εργασία μου προς την Πολεμική Αεροπορία με θέμα, «Ασφάλεια Πτήσεων».

Σήμερα και κατόπιν των συνεχόμενων αεροπορικών ατυχημάτων, απεφάσισα πλέον να πάρω τεχνοκρατική θέση και να σας θυμίσω τις κατατεθειμένες παρατηρήσεις μου, αναφορικά με την πρόληψη των αεροπορικών ατυχημάτων, εφαρμογή των κανόνων Ασφάλειας Πτήσεων, από όλους τους εμπλεκόμενους φορείς, άμεσα ή έμμεσα με το αεροπλάνο.

1. Τους τελευταίους έντεκα (11) μήνες, απωλέσαμε επτά (7) αεροπλάνα με τιμή αντικατάστασης τουλάχιστον 250 εκ. Δολάρια, ήτοι περίπου 100 Δις. δραχμές. Πράγμα που είναι δύσκολο να καταβληθούν αυτά τα χρήματα για άμεση αντικατάσταση των απολεσθέντων αεροσκαφών.

2. Τους τελευταίους αυτούς έντεκα (11) μήνες, απωλέσαμε έξι (6) χειριστές, με ανεκτίμητη τιμή αντικατάστασης. Η Πολεμική μας Αεροπορία γίνεται καθημερινά φτωχότερη.

3. Από το 1991 έως το 1998, απωλέσαμε τριάντα τέσσερα (34) αεροσκάφη και 27 χειριστές, επιπλέον οι 64 του μοιραίου C-130 στο όρος Όθρυς, συμπεριλαμβανομένων και του πληρώματος. Δεν θα αναφερθώ στα αεροπορικά ατυχήματα και στις απώλειες αεροσκαφών και χειριστών για την περίοδο 1998-1970.

Αγαπητέ κ. Πτέραρχε,

Αναφέρομαι σε γεγονότα που σίγουρα γνωρίζετε και σίγουρα σας απασχολούν. Όμως, αποδεικνύετε ότι, η Ελληνική Πολιτική ηγεσία, επενδύει στα αεροπορικά ατυχήματα της Πολεμικής μας Αεροπορίας, με απώλειες δεκάδων δισεκατομμυρίων και ανεκτίμητων και αναντικατάστατων ανθρώπων. Αποδεικνύετε επίσης ότι, στα τόσα χρόνια που πέρασαν με σοβαρές απώλειες αεροσκαφών και πληρωμάτων, η ρουτίνα της γενικότερης πολιτικής και στρατιωτικής συμπεριφοράς, δεν άλλαξε!.

Ας μου επιτρέψετε παρακαλώ να εκφράσω την οδύνη μου, αλλά και την οργή μου βλέποντας τις διάφορες πολιτικές συντεχνίες να τραβούν την Π.Α. και τον κόσμο της, στον πάτο. Ως εξειδικευμένος στην Ασφάλεια των Πτήσεων, δεν δικαιολογώ πτώσεις αεροσκαφών και απώλειες πληρωμάτων σε περίοδο ειρήνης. Δεν μπορώ να κατανοήσω αυτή την τραγωδία που μαστίζει την Π.Α. και δεν μπορώ να δώσω άφεση αμαρτιών σε κανένα απολύτως. Η έλλειψη πειθαρχίας στην εκτέλεση των νόμων και κανονισμών είτε αυτές έχουν να κάνουν με όλες ανεξαρτήτως τις τεχνικές υπηρεσίες όπου εκεί εργάζονται και πολίτες, είτε, με την αδιαφορία και «δεν βαριέσαι αδελφέ», αποδεικνύεται για ακόμα μια φορά ότι το σύστημα……….., ξεθώριασε.!

Σίγουρο είναι ότι, εάν η Πολιτεία επένδυε στην εκπαίδευση, στην τεχνογνωσία του αντικειμένου, στην υλικοτεχνική υποστήριξη, στην αυστηρά εφαρμογή των κανόνων Ασφάλειας Πτήσεων, στην αυστηρά εφαρμογή της πειθαρχίας σε όλα ανεξαιρέτως τα επίπεδα, θα κόστιζε δεκάδες φορές λιγότερα, δεν θα θρηνούσαμε απώλειες ανθρώπων και αεροπλάνων και σίγουρα θα απολαμβάναμε μια Πολεμική Αεροπορία περισσότερο άξια της σημερινής.

Ήθελα πάντα να πιστεύω ότι η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία, είναι θρύλος και ήθελα να νιώθω υπερήφανος για αυτή, όπως ένοιωσα υπερήφανος σε μια εξέχουσα ημέρα για την Πολεμική Αεροπορία των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά και για εμένα και για την Ελλάδα, στην Αεροπορική Βάση του Myrtle Beach S.C. όταν αντιλήφθηκα ότι η Αεροπορική Βάση φέρει το όνoμα, “DEDELIANS” και η σημαία της βάσης, απεικονίζει ένα ανάγλυφο, ΔΑΙΔΑΛΟ.!

Κύριε Πτέραρχε,

Θα ήθελα να σας ενημερώσω ότι επιθυμώ να συνδράμω στο σοβαρό θέμα της Ασφάλειας των Πτήσεων της Π.Α. και να σας παρακαλέσω, όπως μεριμνήσετε δια μέσω των υπηρεσιών σας, όπως αυτό γίνει εφικτό. Οι επικεφαλείς Αξιωματικοί των υπηρεσιών και ειδικότερα των εν γένει τεχνικών υπηρεσιών, είμαι σίγουρος ότι θα χρειασθεί να εκπαιδευτούν για την Ασφάλεια των Πτήσεων, δια μέσω του αντικειμένου στο οποίο φέρουν την ευθύνη και είναι υπόλογοι για αυτό. Η ρουτίνα κ. Πτέραρχε, σκοτώνει και δυστυχώς σκοτώνει άλλους.

Σε αυτό το σημείο θα ήθελα να αναφερθώ και στους εν ζωή χειριστές.

• Αποδείχτηκε σε πλείστες περιπτώσεις ότι, η Ασφάλεια Πτήσεων καταλαμβάνει δεύτερο ή και τρίτο ρόλο στην καθημερινή μας ενασχόληση με το αεροπλάνο,
• Αποδείχτηκε αρκετές φορές ότι ο ανθρώπινος παράγοντας σκοτώνει, αντί να προλαμβάνει και να σώζει,
• Αποδείχτηκε πολλές φορές ότι υπερεκτιμήσαμε της ικανότητες μας και τον εαυτό μας και αφήσαμε τις οδηγίες και εντολές του κατασκευαστεί στην βιβλιοθήκη,
• Εθιστήκαμε από την υπεροχή των ελιγμών και των low pass για τον λόγο ότι εμείς είμαστε………..πιλότοι……!,

• Ξεχάσαμε τις οδηγίες και τα flight manuals διότι όλα, ΘΑ……πάνε καλά,
• Πετάμε σε περιοχές με obstacles και με βάση νεφών λιγότερο των 300 ποδών, αλλά εμείς θα τα ξεπεράσουμε γιατί είμαστε ……….εμείς!,
• Μας εμπιστεύονται αεροπλάνο των 50 και 60 εκ. Δολαρίων διότι είμαστε αεροπόροι,
• Η πειθαρχία επιβάλλεται, αλλά στους …….άλλους, ή στους κατώτερους,
• Χθες το βράδυ περάσαμε καλά και κοιμηθήκαμε λιγότερο, αλλά το αεροπλάνο μας είναι……….καλό αεροπλάνο,
• Το στρες της ζωής, το άγχος, η οικογένεια και τα φροντιστήρια, τα πολιτικά και τα παραπολιτικά, τα υπηρεσιακά και η αδικίες, η μη αναγνώριση καλών πράξεων, η μετεκπαίδευση που παρέχετε με πολιτικά κριτήρια, είναι μόνον ορισμένα που αποσπούν τη προσοχή μας από το αντικείμενο. Ας μη ξεχάσουμε βέβαια το Ελληνικό ταμπεραμέντο.!

Ο σκοπός μου δεν είναι να θίξω ή να προσβάλω, κανέναν. Αλλά, κ. Πτέραρχε, η καθημερινότητα δίδαξε και διδάσκει πολλά περισσότερα από αυτά που μάθαμε στα σχολεία ή γνωρίζουμε μέσα από την τριβή στο αντικείμενο. Η καθημερινότητα διδάσκει και διδάσκει αυτούς που θέλουν να διδαχθούν και να προσφέρουν υπεύθυνο και ασφαλές έργο.

Στην Πατρίδα μας καθημερινά μαθαίνουμε πράγματα που δεν πιστεύουμε ότι είναι αληθινά. Και όμως είναι.! Πάντα υπάρχει το ποσοστό της έκπληξης και στην περίπτωση του υπερηχητικού αεροπλάνου, δεν χρειάζονται εκπλήξεις. Συμβαίνουν απίθανα γεγονότα, έως απίστευτα.! Η κοινωνία αναρωτάτε πλέον, δυστυχώς πολύ τακτικά, για το τη συμβαίνει στην Πολεμική Αεροπορία. Είναι απορία όλων των Ελλήνων και επιπλέον ανησυχία για αυτούς τους γονείς που τα παιδιά τους υπηρετούν στην Π.Α. Είναι πλέον πρόκληση για κάθε Έλληνα να αναζητήσει τα αίτια όλων αυτών των αεροπορικών ατυχημάτων και να αμφιβάλει για την αξιοπιστία του συστήματος που θέλει την Πολεμική Αεροπορία ως μοναδική στο είδος της.

Δεν υπάρχει πλέον καμία δικαιολογία για τις πιθανές απώλειες του 4%. Δεν είναι δυνατό να αναπαυόμαστε διότι το 4% είναι δικαιολογημένες ή αναμενόμενες απώλειες. Δεν μπορώ να καταλάβω το 4% και δεν μπορώ να δεχθώ ότι πρέπει να έχουμε απώλειες. Είμαι τεχνικός μηχανικός και από τα χέρια μου πέρασαν εκατοντάδες αεροπλάνα με βλάβες και σοβαρές βλάβες, με σοβαρές επισκευές, σε αντίξοες συνθήκες εργασίας, σε χιόνια με θερμοκρασίες –40 και –45ο F και ποτέ δεν είχα απώλεια.! Εργάστηκα στο βορειότερο-δυτικό σύνορο του Καναδά με την Αλάσκα, στο INUVIC σε θερμοκρασίες –55ο F και με παρέα Εσκιμώους και Ινδιάνους, εκεί προσγειωνόμουν στα χιόνια και στους πάγους, εκεί επισκεύασα κινητήρα, και έκανα συντήρηση αεροσκάφους. Το αεροπλάνο μου, δεν με πρόδωσε ποτέ.! Το 4% στην πραγματικότητα τείνει να γίνει 14%. Και πια Ελληνική οικονομία μπορεί να αντιμετωπίσει τέτοια καταστροφή και για ποιόν λόγο.?

Κύριε Πτέραρχε,

Το ύφος της επιστολής μου προφανώς είναι σκληρό. Είναι όμως αποτέλεσμα θυμού και απογοήτευσης. Από την εποχή που σας κατέθεσα την εργασία μου με θέμα «ΑΣΦΑΛΕΙΑ ΠΤΗΣΕΩΝ», απωλέσαμε 7 αεροπλάνα και 6 χειριστές. Και έλεγα προς το τέλος, “ όχι άλλο δάκρυ στην Πολεμική μας Αεροπορία .” Έκτοτε κ. Πτέραρχε, αναρωτιέμαι και αναρωτιέμαι γιατί γράφω και για ποιόν….! Εγώ προσωπικά, με 30 χρόνια αεροπορικής εργασίας, τόσο στα υπόστεγα, όσο και στην πίστα, χειμώνα, καλοκαίρι, ως μηχανικός συντήρησα και επισκεύασα αμέτρητα αεροπλάνα. Από Α Check, B Check, C Check και D Check. Συνεργάστηκα με άλλους πολλούς τεχνικούς και επιστήμονες διαφόρων ειδικοτήτων. Ως επόπτης υπόστεγων, τεχνικός προγραμματιστής συντήρησης του στόλου των 600 αεροπλάνων, αρχιμηχανικός (Chief Engineer), εκπαιδευτής, κ.λ.π., κ.λ.π., δεν απώλεσα αεροπλάνο. Δεν δικαιολογείται κανένα ποσοστό απώλειας αεροπλάνου. Η σκληρή εκπαίδευση κ. Πτέραρχε, δεν σημαίνει και απώλειες αεροσκαφών.!!!
Ας μου επιτρέψετε να πω, ότι αυτή η νοοτροπία δικαιολογεί ατυχήματα.!

Θα σας παρακαλούσα να μελετήσετε ξανά την εργασία μου για να διαπιστώσετε ότι η ρουτίνα, και η αμέλεια τού ανθρώπου, σκοτώνει. Δεν σκοτώνει το αεροπλάνο, αλλά εμείς.!
Τα αίτια των Ελληνικών αεροπορικών ατυχημάτων στην Πολεμική μας Αεροπορία, φέρουν την υπογραφή της Πολιτικής ηγεσίας και των Διοικητών των διάφορων υπηρεσιών που είναι άμεσα συνδεδεμένες με το αεροπλάνο και το προσωπικό.

Η εργασιακή σχέση μεταξύ των στρατιωτικών και του πολιτικού προσωπικού, η νοοτροπία της εργασιακής σχέσης με τον συνδικαλισμό, η μη τήρηση και εφαρμογή των κανονισμών ασφάλειας της εργασίας μας, η μεταφορά της ευθύνης στον ………άλλο, η ελαστική (από πλευράς Π.Α.) αντιμετώπιση των περιπτώσεων ανεπίτρεπτης τεχνικής συμπεριφοράς των υπαιτίων, η αδιαφορία στον έλεγχο και επανέλεγχο, η αδιαφορία έναντι της κοιλότητας που παρουσιάζει το σύστημα, και πάρα πολλά άλλα………., πάντα θα έχουν ως αποτέλεσμα τις απώλειες αεροσκαφών και ανθρώπων.

Ως πιστός και παντοτινός φίλος της Π.Α, ως άνθρωπος με ανεπτυγμένη την συνείδηση στην Ασφάλεια των Πτήσεων, ως τεχνικός και πιλότος, σας δηλώνω ότι μπορώ και θέλω να βοηθήσω τον γενικότερο τεχνικό και πτητικό τομέα της Π.Α, στην εκπαίδευση του σεβασμού των μετάλλων, που ο σκοπός ύπαρξης τους, είναι τουλάχιστον, Ιερός.!

Επειδή, μακρηγόρησα επηρεασμένος και εγώ από το κλήμα της εποχής στην Π.Α, παρακαλώ να με κρίνετε ανάλογα, αλλά την τεχνοκρατική μου αντίληψη, δεν την παίρνω πίσω. Χρειάζεται πολύ δουλειά πλέον, για να έχουμε αεροπλάνα και πιλότους, σε περίπτωση σύρραξης……….!

Απευθύνομαι προς εσάς, διότι γνωρίζω την ευαισθησία σας και το πλεονάζον ενδιαφέρων σας προς το αεροπλάνο και το γενικότερο σύστημα. Εάν απευθυνόμουν στον Αρχηγό του ΓΕΑ, ή στον κ. Υπουργό Εθνικής Άμυνας, εκ’ εμπειρίας μπορώ να πω ότι, η επιστολή μου ίσως κατέληγε στον κάλαθο των περιττών…! Κάποιοι, ίσως, να μην ήθελαν να γίνουν γνωστές οι απόψεις μου.!

Τιμώ το πρόσωπο σας και κλείνω με την ευχή να αλλάξει επιτέλους η νοοτροπία αντιμετώπισης σοβαρών γεγονότων στην Π.Α.


Γεώργιος Κ. Μέριανος



ΣΗΜΕΙΩΣΗ:

Μήπως πρέπει κύριε Πτέραρχε, να ονομαστεί μια αεροπορική βάση στην Ελλάδα, ΔΑΙΔΑΛΟΣ…..λέγω ΜΗΠΩΣ.!?