Παρουσίαση – Εισήγηση
της Ένωσης Υπαλλήλων Π.Σ. Νομού Κέρκυρας
για τη λειτουργία του Πυροσβεστικού Σταθμού
Κρατικού Αερολιμένα Νομού Κέρκυρας «Ιωάννης Καποδίστριας»

Αποδέκτης: Κα Αναστασία Κανελλοπούλου – Γενική Γραμματέας Περιφέρειας Ιονίων Νήσων.

Απρίλιος 2003

Κρατικός Αερολιμένας Νομού Κέρκυρας «Ιωάννης Καποδίστριας»

Κατηγορία Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών: Επτά (7).
Αιτία: Πλήρωση προϋποθέσεων Κανονισμού Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών (παρ. 3, εδάφ. 3.1)
Έτος πλήρωσης προϋποθέσεων: 2001.
Έτος παρουσίασης στατιστικών στοιχείων και υποβολής αιτήματος αναβάθμισης Κατηγορίας Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών: 2002.
Συναρμόδιες υπηρεσίες: Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας - Πυροσβεστικό Σώμα.
Πορεία αιτήματος: Αρνητική.

Αιτίες:
1. Άρνηση ικανοποίησης από το Αρχηγείο Πυροσβεστικού Σώματος λόγω έλλειψης δύναμης προερχόμενης από τη διαφορά της προβλεπόμενης οργανικής και της υπηρετούσας και η οποία ανέρχεται σήμερα σε πλέον των τριών χιλιάδων Πυροσβεστών.
2. Μη ανεξαρτητοποίηση Πυροσβεστικού Σταθμού αερολιμένα.
3. Μη άσκηση πίεσης εκ μέρους Αερολιμενάρχη εφαρμόζοντας τον Κανονισμό Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών.

α) Πτώση κατηγορίας αερολιμένα.
β) Γνωστοποίηση ενέργειας μέσω ΝΟΤΑΜ.
γ) Μη κάθοδος – προσγείωση αεροσκαφών μεγαλύτερης κατηγορίας (1 κατηγορία).
4. Επίκληση ύπαρξης σε κοντινή (!!!) απόσταση του Πυροσβεστικού Σταθμού Πόλης.

Πεδίο δράσης Πυροσβεστικού Σταθμού κρατικού αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας» στο σύνολο των κτιριακών εγκαταστάσεών του:

1. Αίθουσες υποδοχής.
2. Γραφεία.
3. Αποθήκες.
4. Εγκαταστάσεις υγρών καυσίμων.
5. Πίστα στάθμευσης αεροσκαφών.
6. Διάδρομος προσγείωσης.

Σημείωση:
Για όλες τις παραπάνω δράσεις ασφαλώς και υπάρχει η θεωρία της συνεπικουρίας από τον Πυροσβεστικό Σταθμό Πόλης. Αυτό όμως, πρέπει να στηρίζεται σε δύο βασικές και απαραβίαστες αρχές, τόσο από άποψη νομικής προσέγγισης όσο και κύρια επαγγελματικής.
1. Συνεπικουρία σημαίνει κατ’ αρχήν βοήθεια μέσα σε συγκεκριμένες χρονικές και ποσοτικές δεσμεύσεις, οι οποίες προϋποθέτουν τη μη ύπαρξη άλλων συμβάντων.
2. Όλες οι δυνάμεις και τα μέσα βρίσκονται σε πλήρη εναρμόνιση όχι με τα ελάχιστα προβλεπόμενα, αλλά με τα ελάχιστα αναγκαία και βέβαια σε πλήρη ενεργοποίηση και ικανότητα.

Για το θέμα της έλλειψης δύναμης και γενικά της ικανότητας του αερολιμένα να ανταποκριθεί σε ατύχημα που θα προέλθει από αναγκαστική προσγείωση ή ακόμα και από ατύχημα εδάφους (τροφοδοσία καυσίμων – άλλοι παράγοντες) και από τη στιγμή που μεγιστοποιήθηκε με τη δημοσιότητα, ακούστηκαν και μάλιστα δημόσια, πολλές και αντικρουόμενες θέσεις, τις οποίες παραθέτουμε προς διευκρίνηση.

Α. Θέση κ. Αερολιμενάρχη.
Ο αερολιμένας είναι επαρκής σε μηχανολογικό εξοπλισμό συμπεραλαμβανομένων και των Πυροσβεστικών οχημάτων, τα οποία είναι πλείονα των προβλεπομένων. Στο θέμα του Προσωπικού (Πυροσβέστες), η αλήθεια είναι ότι είμαστε σε οριακό σημείο, δηλαδή, ούτε λιγότεροι, ούτε περισσότεροι (!!!).

Θέση Ε.Υ.Π.Σ. Νομού Κέρκυρας.
1. Σύμφωνα με τον Κανονισμό Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών, οι αερολιμένες κατηγορίας 5-9 πρέπει τουλάχιστον να διαθέτουν τρία (3) υδροφόρα Πυροσβεστικά οχήματα, αριθμός που πράγματι υπάρχει. Ο αριθμός αυτός όμως, μεταβάλλεται με βάση τις ουσιαστικές και πραγματικές ανάγκες του αερολιμένα, λαμβάνοντας υπόψη τα μεγέθη των αεροσκαφών που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα, τα διασωστικά εργαλεία που πρέπει να διατίθενται και να μετακινηθούν ταυτόχρονα και το γεγονός ότι υπάρχει ρητή πρόβλεψη ύπαρξης και διάθεσης εφεδρικού οχήματος (αφρογόνου), ώστε να υπάρχει δυνατότητα αντικατάστασης σε περίπτωσης βλάβης.
2. Στο θέμα γενικά του εξοπλισμού, επιβάλλεται να γίνει μια λεπτομερής καταγραφή των υλικών - κυρίως διάσωσης - με σκοπό όχι την διαπίστωση έλλειψης ή επάρκειας αλλά την επί της ουσίας βεβαίωση των αναγκαίων μέσων, κυρίως σε σχέση με τις νέες τεχνολογίες κατασκευής των αεροσκαφών. Ακόμα, επειδή παρατηρούνται προβλήματα στην ικανοποιητική και άμεση ποσότητα παροχής νερού πρέπει να αξιολογηθεί έγκαιρα η ικανότητα της υδατοδεξαμενής και του υπάρχοντος υδροδοτικού δικτύου.
3. Υπάρχει πρόβλεψη και αναγκαιότητα για ηλεκτροκινούμενη γεννήτρια παραγωγής ηλεκτρικού ρεύματος, που δεν υπάρχει.
4. Στο θέμα του Προσωπικού είναι επικίνδυνες αυτού του τύπου οι προσεγγίσεις. Ο αναγκαίος αριθμός Πυροσβεστικού Προσωπικού δεν προσεγγίζεται και δεν ορίζεται από τον κ. Αερολιμενάρχη ή τον εκάστοτε Διοικητή της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας. Προβλέπεται διαδικασία, η οποία δεν τηρήθηκε. Εάν όμως, είχε τηρηθεί δεν θα μιλάγαμε για «ολίγον έγκυες καταστάσεις», αλλά ακόμα και αν δεν υπήρχε ταύτιση θα προσεγγίζαμε τις προτάσεις της Μικτής Επιτροπής Υ.Π.Α. – Π.Σ., οι οποίες κάνουν λόγο για στελέχωση του Πυροσβεστικού Σταθμού κρατικού αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας» με εβδομήντα τέσσερις (74) Πυροσβέστες και ελάχιστη δύναμη φυλακής δέκα πέντε (15) Πυροσβέστες.

Β. Θέση κ. Διοικητή Πυροσβεστικών Υπηρεσιών Νομού Κέρκυρας.
Επανάληψη της θέσης για τα οχήματα και διατύπωση της θέσης ότι η υπηρετούσα δύναμη στον αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας» υπολείπεται της προβλεπόμενης οργανικής μόνο κατά πέντε (5) Πυροσβέστες.

Θέση Ε.Υ.Π.Σ. Νομού Κέρκυρας.
Η οργανική δύναμη που επικαλείται η Διοίκηση, δηλαδή σύνολο Πυροσβεστών τριάντα πέντε (35) που αντιστοιχεί σε Πυροσβεστικό Σταθμό Γ΄ Τάξης, θεσπίσθηκε με τις διατάξεις του άρθρου 19 του Ν. 683/77 όπως τροποποιήθηκε και συμπληρώθηκε μεταγενέστερα και προέβλεπε όντως τον αριθμό των τριάντα πέντε (35) Πυροσβεστών. Η παραπάνω μνημονευόμενη όμως διάταξη και η εξ΄ αυτής προβλεπόμενη δύναμη καταργήθηκε πλήρως με τις διατάξεις του άρθρου 3 παραγρ. 2 του Π.Δ. 47/95. Σήμερα και σχετικά με την οργανική δύναμη των υπηρεσιών, ισχύουν οι διατάξεις του Π.Δ. 170/96, οι οποίες ρητά ορίζουν ότι η υπηρετούσα δύναμη του Πυροσβεστικού Σώματος κατανέμεται με απόφαση του Αρχηγού το Δεκέμβριο μήνα κάθε έτους, με την υποχρεωτική δέσμευση να προβλέπει ίση δύναμη σε ίσης τάξης ανεξάρτητης υπηρεσίες.
Παρατήρηση: Τα προβλήματα γύρω από τα θέματα αυτά, πιθανώς δεν θα υπήρχαν εάν είχε συνταχθεί ο προβλεπόμενος από το Ν. 1590/86 Κανονισμός Συνεργασίας που μόλις τώρα ανακοινώθηκε ότι προωθείται.

Γενικά Επιχειρησιακά Δεδομένα
και προσδιορισμός της δύναμης σε Πυροσβέστες – οχήματα και εξοπλισμό

Τα τελευταία χρόνια η τεχνολογία στον τομέα της αεροπλοΐας έχει σημειώσει εκπληκτικές προόδους. Η εξέλιξη αυτή και ανεξαρτήτως των τελευταίων εξελίξεων από τις παρενέργειες των τρομοκρατικών ενεργειών, έχει καταστήσει το αεροσκάφος ως το πλέον ασφαλέστερο μεταφορικό μέσο.

Το γεγονός όμως αυτό, που συνδέεται με τον αριθμό των μεταφερομένων επιβατών και τα συνολικώς διανυθέντα μίλια (παγκόσμια) και σε αντιδιαστολή με τον μικρό αριθμό ατυχημάτων, δεν μειώνει στο ελάχιστο την σοβαρότητα των ατυχημάτων αφού η απώλεια ανθρώπινων ζωών σε κάθε ένα από αυτά ανέρχεται σε δεκάδες.

Σημαντικοί παράμετροι στην διαπίστωση αυτή και οι οποίοι συντελούν τα μέγιστα στην μαζική απώλεια ανθρώπινων ζωών σε ατυχήματα προερχόμενα από αεροσκάφη, είναι:
1. Ο όγκος του μεταφερομένου καυσίμου
2. Ο αριθμός των μεταφερομένων επιβατών και μάλιστα σε περιορισμένο χώρο.
3. Η ανεπάρκεια των μέσων διαφυγής σε συνδυασμό με την διάταξη των χώρων που προορίζονται και χρησιμοποιούνται από τους επιβάτες
4. Οι υψηλές θερμοκρασίες που αναπτύσσονται τόσο εις τους κινητήρες όσο και στα εξαρτήματα προσγείωσης κατά την επαφή με το έδαφος.

Με βάσει τα παραπάνω, αλλά και πολλών άλλων που δεν μπορούν και δεν χρειάζεται να αναπτυχθούν εδώ, στις περιπτώσεις κυρίως μη αναμενόμενων συμβάντων αλλά και γενικότερα, σημαντικό ρόλο για επιτυχείς κατά το δυνατό επεμβάσεις, έχουν:
1. Η ταχύτητα επέμβασης.
2. Η επαγγελματική επάρκεια του Προσωπικού.
3. Η αξιοπιστία του μηχανολογικού εξοπλισμού – Η επάρκεια και η καταλληλότητα του διασωστικού υλικού.
4. Η τακτική επέμβασης.

Α. Ταχύτητα επέμβασης.
1. Θεωρείται σημαντικός παράγοντας επιτυχίας και για τον λόγο αυτό έχουν προβλεφθεί μέτρα και προϋποθέσεις για το μέγιστο αποτέλεσμα. Ο χρόνος ανταπόκρισης (προσέγγισης) από το σημείο στάθμευσης των Πυροσβεστικών οχημάτων μέχρι τα άκρα των διαδρόμων προσγείωσης – απογείωσης των αεροσκαφών, σύμφωνα με τον ICAO και τον Ελληνικό Κανονισμό Πυρασφάλειας αεροσκαφών έχει καθορισθεί στα δύο (2) λεπτά.
2. Για την επίτευξη του στόχου αυτού σημαντικό ρόλο παίζουν:
α) Η Θέση κατασκευής του Πυροσβεστικού Σταθμού κρατικού αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας». Σήμερα ο στόχος αυτός αμφισβητείται. Ακόμα, πληροφορίες αναφέρουν για την εκ νέου κατασκευή του αφού έχει τοποθετηθεί σε δυσανάλογη θέση και μάλιστα αυτό είναι έντονα ορατό. (Μήκος διαδρόμου 2.340μ. + μήκος διαδρόμου Π.Σ. –αρχή διαδρόμου + χρόνος μέχρι την εκκίνηση).
β) Η αξιοπιστία και η τεχνολογία των Πυροσβεστικών οχημάτων τόσο στην ικανότητα γρήγορης εκκίνησης όσο και στην άμεση ανάπτυξη μέγιστης ταχύτητας πλέον των 100 χιλ./h.

Β. Η επαγγελματική επάρκεια του Προσωπικού.
Αποτελεί υψηλό στόχο και ανάγκη. Είναι δε συνισταμένη της ποιότητας των μέσων και τη ποιότητας εκπαίδευσης, της κατανόησης της αποστολής σε συνδυασμό με την «ψυχική» σύνδεση του Πυροσβέστη με τον κίνδυνο και τον σεβασμό προς αυτόν. Προβλέπεται πεδίο ασκήσεως εντός του αερολιμένα με σκοπό την πραγματοποίηση ασκήσεων σε ομοίωμα αεροσκάφους. Ο διατιθέμενος σήμερα χώρος δεν αντέχει σε σοβαρή κριτική. Το ίδιο και το ομοίωμα αεροσκάφους. Κατανοούμε την έλλειψη χώρων για την ανάπτυξη των παραπάνω αλλά θεωρούμε αναγκαία και την ύπαρξή τους. Το σημερινό σημείο επαγγελματικής επάρκειας κρίνεται όχι απόλυτα ικανοποιητικό αλλά με σταθερή πορεία βελτίωσης που πρέπει να ενταθεί.

Γ. Η αξιοπιστία του μηχανολογικού εξοπλισμού – Η επάρκεια και η καταλληλότητα του διασωστικού υλικού.
Έχουν προαναφερθεί στοιχεία της παραμέτρου αυτής. Συμπληρωματικά, πρέπει να τονισθεί ότι υπάρχει ανάγκη διαχωρισμού του τομέα πυρόσβεσης από αυτόν της διάσωσης. Η ανάγκη αυτή συνεπάγεται την αύξηση του αριθμού των Πυροσβεστικών οχημάτων με αμιγώς διασωστικά οχήματα, τα οποία θα δρουν από διαφορετικά σημεία, ανεξάρτητα του έργου της πυρόσβεσης. Σήμερα, τα υλικά διάσωσης μεταφέρονται από τα οχήματα πυρόσβεσης, κάτι που δεν βοηθάει για επιτυχή προσέγγιση του σημαντικού αυτού τομέα. Τα δε υλικά διάσωσης (ποσότητα – ποιότητα) είναι απόλυτα συνυφασμένα με τις κατηγορίες αεροσκαφών που φιλοξενούνται σε έναν αερολιμένα. Σήμερα υπάρχει αδυναμία στον τομέα αυτό.

Δ. Τακτική επέμβασης.
Δεν είναι δυνατό να προσδιορισθεί πάντοτε μονομερώς, αφού κάθε συμβάν έχει διαφορετικά χαρακτηριστικά. Σημαντική όμως θέση καταλαμβάνουν τα παρακάτω:
1. Η ταυτόχρονη ενέργεια διάσωσης και κατάσβεσης .
2. Η ενέργειες κατάσβεσης πρέπει να έχουν προτεραιότητα τη διευκόλυνση των ενεργειών διάσωσης, δηλαδή να διατηρούν προσβάσιμες τις εξόδους του αεροσκάφους.
3. Τα περισσότερα σήμερα αεροσκάφη και δη των τύπων που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας», διαθέτουν έξι (6) εξόδους κινδύνου (Κάτοψη αεροσκάφους 777-300). Το συνολικό μήκος του αεροσκάφους πρέπει να μπορεί να προστατευτεί από τη φωτιά. Εάν το τελευταίο είναι αδύνατο τότε η εξωτερική φωτιά μπορεί να διαπεράσει το κάλυμμα της ατράκτου σε λιγότερο από ένα λεπτό και να γίνει επικίνδυνη εσωτερική φωτιά (Κανονισμός Πυρασφάλειας και Διάσωσης, παράρτ. στ, παράγρ. 4). Άραγε έχει αναλογιστεί κανείς πόσα οχήματα και πόσοι Πυροσβέστες απαιτούνται για να αντιμετωπιστεί ένα τέτοιο συμβάν; Όλα τα παραπάνω προϋποθέτουν επάρκεια προσωπικού και οχημάτων, αφού ο περιορισμός των χώρων εντός του αεροσκάφους απαιτεί την αξιοποίηση όλων των εξόδων. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η μείωση του πανικού των επιβατών αλλά και η αποτελεσματική και γρήγορη απεγκλώβισή τους αφού οι συνέπειες της πυρκαγιάς και τα σημεία εκδήλωσης αυτής μπορούν να συντελέσουν στην δημιουργία άλλου συμβάντος (π.χ. έκρηξη).
4. Η θέση τοποθέτησης των οχημάτων πυρόσβεσης – διάσωσης επηρεάζεται πάντοτε από την φορά του ανέμου. Αυτό επιβάλλει την ύπαρξη βοηθητικών παράδρομων κατά το μήκος του διαδρόμου ώστε να παρέχονται οι δυνατότητες πολλαπλών επιλογών ιδιαίτερα όταν το ατύχημα καταλαμβάνει όλο το πλάτος του διαδρόμου προσγείωσης.
5. Η παραπάνω ύπαρξη παράδρομων θα βοηθήσει παράλληλα και στην ασφαλή και έγκαιρη διακίνηση και των λοιπών οχημάτων και προσωπικού έκτακτης ανάγκης (ασθενοφόρα κ.λπ.), η οποία σήμερα δεν υπάρχει.
6. Με βάσει τα παραπάνω θα μπορούσαμε να προσδιορίσουμε και τον αριθμό των Πυροσβεστών που απαιτούνται. Μια λογική αντιμετώπιση με βάση το γεγονός των προαναφερθέντων εξόδων κινδύνων που περιοριστικά θα δράσουν τουλάχιστον δύο (2) Πυροσβέστες ανά έξοδο, ανεβάζει τον αριθμό σε δώδεκα (12).
7. Στο αριθμό αυτό πρέπει να προσμετρηθούν οι πυροσβέστες που θα κάνουν πυρόσβεση, οι οδηγοί των οχημάτων και φυσικά ο επικεφαλής, ο οποίος έχει ως πρωταρχικό καθήκον την αναγνώριση των ιδιαιτεροτήτων του συμβάντος και τη κρισιμότητα αυτού με στόχο την ουσιαστική κατανομή των πυροσβεστών με σκοπό τόσο την ασφαλή επέμβασή τους όσο και την επιτυχία αυτής.
8. Άρα και συμπερασματικά με όσα παραπάνω και συνολικά αναφέρθησαν, προκειμένου να προσδιορίσουμε τον ελάχιστο αριθμό Πυροσβεστών που στελεχώνουν μια βάρδια, δεν τίθεται θέμα τάξης του Πυροσβεστικού Σταθμού, αλλά των δεδομένων που προκύπτουν από τα μεγέθη των αεροσκαφών και της διάκρισης ρόλων μεταξύ πυρόσβεσης – διάσωσης. Αντίθετος ισχυρισμός πρέπει να απαντάει στο ερώτημα: Τι τάξη σταθμός έχει προσδιορισθεί στο «Ελ. Βενιζέλος» που έχει ορίσει τον αριθμό του Προσωπικού του σε διακόσιους (200) Πυροσβέστες και σύμφωνα με το σχετικό προεδρικό διάταγμα δημιουργίας Πυροσβεστικών Σταθμών σε αυτό, αποφεύγεται επιμελώς η κατηγοριοποίησή των σύμφωνα με τις αντίστοιχες Πυροσβεστικές διατάξεις; Έχοντας μάλιστα υπόψη ότι στην Πυροσβεστική ορολογία και με βάση την παλαιά και καταργηθείσα οργανική, Σταθμός Α’ Τάξης προέβλεπε εξήντα πέντε (65) Πυροσβέστες (Π.Δ. 386/01).

Ισχυρισμοί – Απαντήσεις

1. Κατηγορία Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών κρατικού αερολιμένα «Ιωάννη Καποδίστρια» επτά (7) και όχι οκτώ (8).
Μικρή σημασία έχει στην Πυροσβεστική τακτική. Τα όσα παραπάνω παρατέθηκαν συνοπτικά το αποδεικνύουν. Αυτό που προκύπτει όμως από τον ισχυρισμό αυτό αλλά και από με προηγούμενα έγγραφα αλληλογραφία είναι:
α) Ότι από τις κινήσεις του 2001 προέκυψε ανάγκη αναβάθμισης σε κατηγορία οκτώ (8) που δεν έγινε λόγω της άρνησης ή αδυναμίας του Πυροσβεστικού Σώματος εξ’ αιτίας της επικαλούμενης και πραγματικής έλλειψης δύναμης να υλοποιηθεί.
β) Η επαναφορά σε κατηγορία επτά (7) δεν αποτελεί άλλοθι, αφού εάν είχε συντελεσθεί η αναγκαία αναβάθμιση σε κατηγορία οκτώ (8) δεν θα συνέτρεχε λόγος μείωσης.
γ) Πως μπορεί όμως να δικαιολογηθεί το γεγονός ότι με κατηγορία επτά (7) παραβιάζεται το δικαίωμα χρήσης του αερολιμένα από αεροσκάφη μιας επιπλέον κατηγορίας, δηλαδή οκτώ (8) αφού σύμφωνα με τα στοιχεία του εγγράφου του Αερολιμενάρχη, ο αερολιμένας στο κρίσιμο διάστημα του 2002 χρησιμοποίησε και το αεροσκάφος τύπου 777 (;) [δεν παρατίθενται (γιατί;) λοιπά στοιχεία: άτρακτος, μήκος κ.λπ.] που όμως ανήκει στην κατηγορία εννέα (9). Τι μπορεί να σημαίνει όμως αυτό για τους 420 επιβάτες του.

2. Αναβάθμιση Τάξης Πυροσβεστικού Σταθμού.
Δεν συνεισφέρει στην αύξηση του Προσωπικού στον Πυροσβεστικό Σταθμό κρατικού αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας», παρά μόνο στην συνολική αύξηση της δύναμης στο Πυροσβεστικό Σώμα, αφού οι συνιστώμενες θέσεις προσμετρούνται στο σύνολο και όχι επιμέρους. Πλέον των παραπάνω η κατανομή γίνεται σε ανεξάρτητες υπηρεσίες και όχι εξαρτημένες όπως ο Πυροσβεστικός Σταθμός αερολιμένα. Η δε εσωτερική κατανομή μεταξύ σταθμών γίνεται από το Διοικητή Νομού. Αυτή η διαδικασία υπό την πίεση της συνολικής έλλειψης που επηρεάζει όλες τις λειτουργίες των υπηρεσιών του νομού συντείνει στην μείωση της δύναμης ή στην ευκαιριακή αυξομείωσή της, με το σκεπτικό ότι προέχουν άλλες προτεραιότητες, π.χ. η δασοπυρόσβεση, φαινόμενο που σήμερα τείνει προς εξαφάνιση μετά τις παρεμβάσεις της Ένωσης.

3. Ανεξαρτησία του Πυροσβεστικού Σταθμού κρατικού αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας».
Με το ισχύον νομικό καθεστώς θα συντελούσε θετικά στον τομέα του σταθερού αριθμού του προσωπικού, τομέας σημαντικός αφού η έλλειψη συμβάντων και πρακτικής ουσίας εκπαίδευσης δεν είναι δυνατόν να ταυτισθεί με την άμεση αντιμετώπιση πραγματικού συμβάντος και των εμπειριών που αποκτούνται από αυτό. Εξ αντικειμένου λοιπόν τα μειονεκτήματα αυτά αναπληρώνονται από την ομοιογένεια επιχειρησιακής συμπεριφοράς του προσωπικού και καλή γνώση των τύπων των αεροσκαφών που χρησιμοποιούν τον αερολιμένα μέσω της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η μη συχνή εναλλαγή του προσωπικού συμβάλλει δραστικά στο αποτέλεσμα της ανωτέρω διαδικασίας.

4. Ανεξαρτησία και αναβάθμιση Τάξης.
Πλεονεκτικότερη της προηγούμενης περίπτωσης γιατί συντελεί στην αύξηση των συνολικών οργανικών θέσεων στο Σώμα, γεγονός που κρίνεται απαραίτητο να συμβεί στην μείζονα προβλεπόμενη κατηγορία, αφού οι ανάγκες σήμερα σε Προσωπικό είναι τεράστιες όπως και οι ανάγκες επαρκούς πλήρωσης σε Πυροσβέστες στον αερολιμένα. Με βάση τα παραπάνω και έχοντας υπόψη την πρόταση της μικτής επιτροπής Α.Π.Σ. – Υ.Π.Α., η αναγκαία δύναμη που απαιτείται να διατεθεί στον αερολιμένα είναι σαφώς μεγαλύτερη από την αύξηση που θα συντελεσθεί μέσω της αναβάθμισης σε Α’ Τάξη.

Συμπεράσματα

Όλα τα παραπάνω αποδεικνύουν ότι:
1. Η Θέση κατασκευής του Πυροσβεστικού Σταθμού κρίνεται μη ενδεδειγμένη.
2. Η καταλληλότητα των Πυροσβεστικών οχημάτων, η επάρκεια και η επάνδρωση αυτών θεωρείται ελλιπής.
3. Ο μερικός διαχωρισμός τους με την ύπαρξη αυτοτελών διασωστικών οχημάτων είναι αναγκαίος.
4. Ο χρόνος ανταπόκρισης στο πιο απομακρυσμένο σημείο του διαδρόμου δεν μπορεί να είναι μικρότερος των δύο (2) λεπτών.
5. Η διάσωση των επιβατών δεν είναι εργασία που αντέχει στην λογική «Περίμενε να τελειώσω εδώ και θα έρθω και από εκεί».
6. Ο ρόλος της κατάσβεσης στην άμεση και παράλληλη στρατηγική της διάσωσης είναι πρωταρχικής σημασίας.
7. Οι σαφείς ιδιαιτερότητες του αερολιμένα που βρίσκεται εντός κατοικημένης περιοχής, πλησίον θαλάσσιας ή βαλτώδους όμοιας, επιβάλλουν ειδικό σχεδιασμό, ένταξη και συνεπικουρία και άλλων φορέων τόσο στα σχέδια πυρασφάλειας όσο και κυρίως στο σχέδιο έκτακτης ανάγκης.
8. Οι υπάρχουσες και μάλιστα πλησίον της πίστας στάθμευσης των αεροσκαφών δεξαμενές καυσίμων αποτελούν πρόσθετη επιβάρυνση.
9. Το κανονιστικό πλαίσιο συνεργασίας μεταξύ των δύο φορέων (Πυροσβεστικό Σώμα και Υπηρεσία Πολιτικής Αεροπορίας) αποτελεί εργαλείο ασφαλών και αναγκαίων προϋποθέσεων μη αλληλοκάλυψης και μετάθεσης αρμοδιοτήτων και ευθυνών.
10. Ότι το παραπάνω (κανονιστικό πλαίσιο) κρίνεται εξ’ αντικειμένου επιβεβλημένο αφού μετά την 01-01-2005 καταργείται ο νόμος των πιθανοτήτων που ως μεταβατικό στάδιο εισήγαγε ο Κανονισμός Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών και ο οποίος προβλέπει την αλλαγή κατηγορίας ενός αερολιμένα μετά από 700 (!!) κινήσεις (απογείωση – προσγείωση) αεροσκαφών της κατηγορίας αυτής. Μετά από αυτή την ημερομηνία αναγκαστικά ο αερολιμένας «Ιωάννης Καποδίστριας» πρέπει να αναβαθμιστεί στην κατηγορία εννέα (9) αφού αποδεδειγμένα χρησιμοποιείται από αεροσκάφη τύπου π.χ. Β 777 -200 ή 777-300 της κατηγορίας αυτής, έστω και αν προσγειωθεί μία μόνο φορά. Η αλλαγή αυτή στην διαδικασία χαρακτηρισμού της Κατηγορίας Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών θα επιφέρει ριζικές αλλαγές σε όλους τους αερολιμένες της χώρας και πρέπει τώρα να αντιμετωπισθεί και να σχεδιαστεί ουσιαστικά, έστω και αν δεν πιστεύουμε ότι μπορεί να συντελεστεί μια τέτοια προοπτική αφού συνεχίζουμε να διεπόμαστε ως χώρα από ερασιτεχνισμό.
11. Η ανάγκη συνυπολογισμού όλων των παραπάνω για τον ασφαλή και επαγγελματικό προσδιορισμό του αριθμού των Πυροσβεστών και των μέσων που έχει ανάγκη ο αερολιμένας και απαιτούν διεθνείς συνθήκες και η ανθρώπινη ευαισθησία, είναι στοιχεία, καταστάσεις και διαδικασίες που απαιτούν εξ’ αντικειμένου:
α) Καλή γνώση επιχειρησιακών δεδομένων πυρόσβεσης και διάσωσης και όχι θεωρητική αποσπασματική προσέγγιση που επιχειρούν κάποιοι δημαγωγικά .
β) Κανόνες και εργαλεία σκέψης που πρέπει να τηρούνται και να μην εντάσσονται στην λογική «….τι θα κάνουν 80 πυροσβέστες τον χειμώνα στο αεροδρόμιο» .
γ) Επαγγελματική νοοτροπία και αντιμετώπιση που δεν αντέχει σε συμβιβασμούς και ωραιοποιήσεις, αφού η σύσταση και συγκρότηση τέτοιων μηχανισμών δεν απαιτήθηκαν και δεν υπάρχουν στην λογική αφαιρετικής σκέψης αλλά στην αντιμετώπιση της μιας και μόνο στιγμής που απαιτείται να είσαι χρήσιμος και όχι για τις λοιπές που πρέπει να είσαι αρεστός.

Με τη θέση μας αυτή, η οποία είναι θέση επαγγελματική και ρεαλιστική, αφού κανένα λειτούργημα ή επάγγελμα δεν πρέπει και δεν μπορεί να στηρίζεται σε δογματισμούς, ελπίζουμε να ικανοποιήσουμε την προσδοκία σας για ουσιαστική και αντικειμενική παρουσίαση των συντελεστών που ενεργούν στον τομέα της Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών στον αερολιμένα «Ιωάννης Καποδίστριας» και που εκδηλώθηκε με την ανάθεση στην Ένωσή μας της σύνταξης του παρόντος.

Εμείς θα συνεχίσουμε από την πλευρά μας την προσπάθεια που εδώ και πέντε χρόνια ξεκινήσαμε με την ίδρυση της Ένωσης μας και που δεν είναι άλλη από τη συνεχή επαγγελματική κατάρτιση των μελών μας, την απαίτηση για συνδρομή όλων των φορέων στην προσπάθεια αυτή με την βελτίωση των συνθηκών και των μέσων που συντελούν στην προσπάθεια μας, χωρίς κομματικούς εναγκαλισμούς ή ανάπτυξη σκοπιμοτήτων.

Είμαστε Πυροσβέστες και έτσι θέλουμε όλοι να μας αντιμετωπίζουν .

Τέλος επιθυμούμε για άλλη μια φορά να τονίσουμε τη θετική προσέγγιση από μέρους σας των θεμάτων που αντιμετωπίζουμε για την επίλυση των οποίων πολλαπλώς και εντός των δυνατοτήτων και των αρμοδιοτήτων σας, έχετε σταθεί συμπαραστάτης.

Με κάθε τιμή

Για την Ε.Υ.Π.Σ. Νομού Κέρκυρας

Ο Πρόεδρος Ο Γενικός Γραμματέας



Αναστάσιος Σ. Κομπολίτης Δημήτριος Χ. Μητσιάλης

Συνημμένα:
1. Κανονισμός Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών σε αεροδρόμια.
2. Ν. 683/77 «Περί τροποποιήσεως και συμπληρώσεως διατάξεων οργανικών Νόμων Υπηρεσιών του Υπουργείου Δημοσίας Τάξεως».
3. Π.Δ. 47/95 «Οργανική δύναμη του Πυροσβεστικού Προσωπικού του Πυροσβεστικού Σώματος».
4. Π.Δ. 170/96 «Κανονισμός κατάταξης δοκίμων Πυροσβεστών και μεταθέσεων του Πυροσβεστικού Προσωπικού του Πυροσβεστικού Σώματος».
5. Π.Δ. 386/01 «Κατάργηση Πυροσβεστικού Σταθμού, ίδρυση δύο Πυροσβεστικών Σταθμών και ενός Υποσταθμού».
6. ΜΟΔ 47 «Περίγραμμα Σχεδίου Πυρασφάλειας και Διάσωσης αεροσκαφών».
7. ΜΟΔ 97 «Περίγραμμα Σχεδίου Καταστάσεων ανάγκης αερολιμένων (Emergency Plan)».
8. Το υπ’ αριθμ. 06/04-03-2003 έγγραφό μας προς κ. Αερολιμενάρχη.
9. Το υπ’ αριθμ ΚΑΚΚ/ΑΡ/608/19-03-2003 έγγραφο κ. Αερολιμενάρχη μετά των συνημμένων σε αυτό έγγραφα.
10. Το υπ’ αριθμ. 1313/28-06-2002 έγγραφο Υπουργείου Μεταφορών και Επικοινωνιών.
11. Κάτοψη αεροσκάφους 777-300.